Even terug: Reijnders is geboren en getogen in Venray. Als kind heeft hij de grote droom om de toneelacademie te doen. Zang, dans en toneel behoren dan ook tot de dage - lijkse orde. Maar eenmaal op auditie op zijn felbegeerde toneelacademie in Maastricht komt hij tot de conclusie dat hij liever het heft in eigen handen neemt dan audities blijven aflopen. “Ik word zakenman en bouw daarna een eigen theater, en zorg zelf wel dat mijn gasten komen”, dacht Bram. “Op mijn 27e had ik een droom waarin ik mijn leven zou veranderen. De dag daarna ben ik naar Rio vertrokken. Tijdens die reis kwam ik een kunstwerk tegen waar ik direct verliefd op werd. Ik reserveerde het, maar toen ik het wilde kopen, bleek ie plots verkocht. Ik werd lichamelijk ziek van liefdes - verdriet. Twee dagen lang. Ik wist wat mij te wachten stond als kunst dit met mij kon doen. Ik zocht eerder naar een levensinvulling dan naar een baantje.”

BUMPY RIDE Reijnders trekt zich vervolgens terug in de jungle van Brazilië. “De hele karavaan haalde ik er naartoe: doeken, verf en ander materiaal. Ik begon met schilderen. Al het geld dat ik in mijn eerdere carrière had verdiend, schil - derde ik op. Daar kwam ik erachter dat je uit je comfort zone moet stappen om echt te groeien. Later ben ik met al mijn schilderijen en kunst van jonge Braziliaanse artiesten terug naar Nederland gegaan, om ze in Europa te verkopen. Daarna kwamen stap voor stap grote internationale kunstenaars. Het was een ‘bumpy ride’ maar zo ben ik mijn galerie gestart.” De droom van zijn eigen theater en publiek komt dus eigenlijk toch uit. “Inmiddels ben ik eigenaar van twee grote galeries. Dat zijn eigenlijk mijn theaters. Daar laat ik niet alleen mijn eigen werk zien, maar ook van veel andere kunstenaars als Jeff Koons, Jimmy Nelson en Damien Hirst.” Nederland is een grote afzetmarkt van Reijnders, maar door internatio - nale samenwerkingen met galeries en brands, groeit deze globale markt in rap tempo, met momenteel doorbraken in de Verenigde Staten en Engeland. Inmiddels heeft Reijnders voet aan de grond gezet op zes continenten. Daarnaast ook in Rio – waar zijn kunstenaarschap in de jungle begon – zijn grote ontwikkelingen gaande en heeft hij recent het voormalige huis van de Braziliaanse zangeres Elis Regina gekocht. “Dat is nu een beetje mijn cultureel centrum. Dat huis ben ik om aan het bouwen tot galerie en woning. Cultureel en historisch gezien een heel belangrijk huis waar zelfs films over zijn gemaakt. Deze week was Mario Testino in mijn huis, ’s werelds beroemdste fotograaf. Maar bijvoorbeeld ook Seu George, mijn grote muzikale Braziliaanse held, nummer één zanger en acteur van Brazilië die nu in Hollywood een flinke doorbraak beleeft.

COVID-ESCAPETRIP “Ik reisde al veel tijdens corona. Op een gegeven moment vroeg ik of een bevriende fotograaf mee naar Mexico City wilde gaan om street art te maken. Samen met nog een producer hadden we binnen twee weken een show in een grote galerie. In Mexico zijn we street art gaan maken op grote schaal. Op van die grote, oude reclamezuilen op grote gebouwen, daar gingen we overheen werken. Met alle gevolgen van dien. We hebben de politiecommandant omgekocht om ons vrij spel te geven, maar alsnog kwam om de haverklap weer een agent met de vraag wat we aan het doen waren. Zo hebben we eigenlijk drie maanden rondgereisd.” “Vanuit Mexico zijn we naar Los Angeles en Vegas gegaan. Daarna nog anderhalve maand in New York. Enerzijds fotografeerde ik voor nieuw werk, anderzijds maakte ik ter plekke street art. Daardoor kregen we oorlog met de New Yorkse graffitiscene; ik had over een legende heen gewerkt… Het was een beetje onvoorzichtig, een beetje stout. Als ik me goed verdiept had, had ik het misschien wel kunnen weten. Ik had echt de jackpot. Deze gevaarlijke legend bazuinde het rond en binnen de kortste keren kreeg ik bedreigingen; ‘New York graffitiscene has a long history of violence. I’m not threatening you, I’m just letting you know you will get hurt’.”

VREDELIEVEND ALTERNATIEF “We hebben toen een soort vredelievend alternatief bedacht met foamboards. Zo konden we ook overdag werken en maakten we de serie – waar uiteindelijk een solo show uit is ontstaan – Life is Back. Die foamboards plakten we dan op de wanden. Zo konden we onze graffiti in de setting fotograferen. Daarna namen we het weer netjes mee. Geen rotzooi en we konden over iedereen heen werken; je haalt het er toch weer af.” “Deze reis begonnen we op de bonnefooi. Echter, ik heb al zoveel gereisd in mijn leven dat de bonnefooi ook voorspelbaar is. Dat is juist de uitdaging: ergens naar toe gaan en gewoon creëren. Uiteindelijk hebben we een reizende studio gemaakt in New York, prachtige foto overigens. Een grote vrachtwagen waarin we achter zaten te werken. Zo reisden we door New York.” ROZE DOLFIJN & JOE CARIOCA Vanuit het huis in Rio is Reijnders bezig met nieuwe, grootschalige projecten. “Ik ben bezig met een droneproject met tweeduizend drones die in de Amazone bijna uitgestorven dieren gaan uitbeelden. Bijvoorbeeld een roze dolfijn die uit de Rio Negro springt. Ook ben ik bezig met het beschilderen van een krottenwijk in de vorm van Joe Carioca, een heel oude cartoon in Donald Duck over Rio de Janeiro, die mij als kind inspireerde om later in Rio te gaan wonen.”

“Er worden zo’n driehonderd huizen beschilderd. Die worden ook direct vochtbestendig gemaakt door de verf. Daardoor wordt de levensduur van mensen die er wonen verlengd. En het heeft het effect dat als je op tien kilometer afstand gaat staan, op mijn favoriete plekje, je het hoofd van Joe Carioca tevoorschijn ziet komen. Dat zijn prachtige dingen waarbij je aandacht kunt vragen voor de situatie.” “Als ik thuiskom in Rio ga ik de burgemeester ontmoeten. Tijdens het carnaval daar heb ik met drones het feest van bovenaf gefotografeerd. Hét meest opvallende culturele event van de wereld. Je krijgt hierdoor een totaal andere blik van het feest. Dat verander ik weer zodat het schilderijen worden. Je weet niet precies waar je naar zit te kijken, ik hoor mensen die denken dat het bloemen zijn. Of vissen. Maar dan zijn het dansers uit de parade van carnaval.”

Op de vraag hoe zijn ideeën zich tot projecten ontwikkelen, antwoord hij: “Je wilt eigenlijk gewoon dat je elke keer beter bent en dit houdt je dan ook scherp. Er zit een repetitie in de werken, maar er moet ook een bepaalde verandering in zitten. Anders wordt het gewoon werk en dat is niet de bedoeling.” Met zijn creatieve en scherpe oog voor details kijkt Reijnders positief naar de toekomst en zijn de ambities hoog. Ondersteund door zijn team bouwt de kunstenaar de komende jaren hard door aan zijn internationale faam.